#FlamencoDeSofá - entrevista con David Pérez

Neváhejte se usadit a od června do konce července podpořit umělce i svoji duši z gauče! V každé době je třeba se oddychnout a bavit se. Určitě to byl jeden z důvodů, proč vznikl online festival FlamencoDeSofá. Rozhovor ve španělštině s Davidem Pérezem o jeho vztahu k flamencu.

#FlamencoDeSofá - entrevista con David Pérez

Často se ptám: "Co pro vás znamená Španělsko?" A často mi studenti odpovídají: "Slunce, pláže, sangría, flamenco...". A já často říkám: "Když se učíte jazyk, musíte se do něho ponořit, vstřebávat ho, vystavovat se jemu i jeho kultuře. Je to jen krom od bodu zlomu, kdy v něm začnete myslet."

A flamenco? Flamenco je Španělsko, nebo alespoň jedna z jehou součástí. Vzhledem k situaci do které se dostal celý svět za poslední měsíce, se zrušilo veliké množství koncertů a vystoupení. Ve Španělsku nebyla a není situace jednoduchá. Ale v každé době je třeba se oddychnout a bavit se. Určitě to byl jeden z důvodů, proč vznikl online festival FlamencoDeSofá. Neváhejte se usadit a od června do konce července podpořit umělce i svoji duši z gauče! Můžete je podpořit i finačně přes webovou stránku.

A španělština? Je tam v každém taktu! Navíc si ji můžete trénovat v rozhovorech, které budeme na blogu Španělštiny do plavek přinášet. Dnes s prvním účinkujícím - Davidem Pérezem.


FlamencoDeSofá - entrevista con David Pérez

David Pérez es bailaor, coreógrafo y profesor de flamenco. Es el primer artista que se ha presentado al público por todo el mundo en el marco del festival flamenco benéfico online #FlamencoDeSofa con espectáculo Puntal. Le hemos hecho unas pocas preguntas para que le conozcáis mejor.

David, ¿de qué manera llegó el arte flamenco a tu vida?

Desde que tengo uso de razón me ha gustado bailar, repetía lo que veía en televisión, y ha formado parte de mi vida siempre.

Naciste en Alcalá de Guadaíra. Tu pueblo natal tendrá mucha flamencura. ¿Me puedes contar algo más de este sitio?

Pues Alcalá es un pueblo muy Flamenco, tierra de la soleá. De echo existe el estilo Soleá de Alcalá. Un pueblo famoso por ese cante y por el PAN. Antiguamente se hacía el pan ahí en sus molinos y obradores y se llevaba su sevilla y sus pueblos. Aun hoy mucha gente dice Alcalá de los Panaderos. Ahí hay muchos artistas desde siempre por ejemplo Joaquín el de la Paula, Juan Talega, el Churra, Javier Baron como nombres destacados.

¿En qué momento decidiste empezar a vivir del baile flamenco? ¿Fue una decisión simple y rápida?

No me lo planteé nunca, yo empecé a bailar en una academia de barrio, de allí nos llamaban para ir a ferias y fiestas. En una de estas me ve un organizador y me lleva a Chicago (América), yo tenía solo 15 años. Y desde entonces vivo del baile, por entonces lo compaginé con los estudios, pero llegó un momento que viajaba tanto que dejé de estudiar para solo bailar. Por lo que he ido creciendo como bailaor a la vez que iba viviendo mi vida, por lo que nunca me planteé quiero ser o no bailaor; todo ha sido muy natural. Aunque no por eso fácil, eran retos que se me presentaban y al gustarme tanto bailar me proponía superarlo y así me fui haciendo profesional. Y así más y más cuando me di cuenta vivía del baile.

¿Qué actuación ha marcado más tu vida como bailaor?

Mi paso por el Festival Cante de las Minas en 2004 donde gané el premio. Eso marcó un antes y un después en mi carrera.

¿Con quién de tus profesores has vivido las mejores anécdotas?

Pues he aprendido mucho de Javier Cruz uno de mis primeros profesores y de Manolo Marín, son dos de las personas que han influenciado en mi formación y mi baile.

Trabajando como bailaor has recorrido casi todo el mundo. ¿Cuál de los lugares que has visitado te sorprendió más?

Pues la primera vez que fui a Japón me sorprendió, ya llevo tantos años yendo que estoy como en casa. Pero sin duda un lugar que me ha marcado es Nairobi, tuve la oportunidad de bailar en plena selva y eso no lo voy a olvidar, vaya paraíso.

¿Cómo te imaginas un estudiante del baile flamenco ideal y cómo es la realidad?

Los estudiantes deberían ser aficionados al baile, no simplemente bailar para repetir o imitar a su maestro o ídolo. Porque si no eres aficionado no sabes de la realidad, la verdad, la esencia y lo que significa el baile flamenco. Para mí bailar no son solo movimientos. Hay una expresión en cada paso, un gesto en cada palo flamenco y verdad en la interpretación. O al menos en el flamenco que yo hago y el que me gusta. Hoy en muchos casos hay movimientos sin más, mezclas de cosas por que sí y una exhibición de técnica y recursos, y como es la moda pues eso es lo que vale. El origen, lo que llega al alma y el flamenco que saca un olé tiene todo eso pero como complemento a la afición, al conocimiento y a la manifestación personal de lo que se siente al bailar.

¿Qué música te gusta escuchar dentro del flamenco? ¿Y fuera del flamenco?

Dentro del flamenco lo escucho todo, porque me gustan los discos de cante antiguo, que es donde aprendo estilos, escucho letras etc. Y las cosas actuales donde reconozco esos etilos versionados, actualizados a los tiempos de ahora, y que aportan mezclas y cosas muy buenas.
Y fuera del flamenco soy muy populista, lo que suene de moda lo escucho, porque es lo que hay jijij

¿Hay alguna letra que te emociona mucho?

Hay muchas, pero una de ellas es un fandango que dice:
“Cristal mis lágrimas voy echando en un vaso de cristal y ahora las echo en el suelo porque de tanto llorar el vaso lo tengo lleno”.

¿Qué tal llevaste lo del confinamiento?

Pues a ratos; por la parte familiar, en casa, sin parar de hacer cosas e inventar para entretener a mis hijas, hacer de papa, profesor, amigo, etc. y eso ha hecho que sea entretenido, pero duro y difícil a veces también. Aunque cuando me paraba y aun hoy, porque no estamos todavía en la normalidad, me vengo abajo porque para mi profesión, no hay un futuro muy cierto, demasiadas normas para volver, miedos, e incertidumbre, todas las actuaciones canceladas, sin poder volar, etc. O sea sin trabajo. Aunque me estoy reinventando y estoy dando clases on-line desde casa y eso me ha salvado de esta etapa y me conecta a través de una pantalla con personas de todo el mundo. Por lo que ha hecho que me reinvente, me estoy adaptando a la situación y dentro de esta nueva etapa incierta, de miedo, etc. he encontrado que hay gente desde cualquier parte del mundo con ganas de bailar conmigo a través de un ordenador. Por lo que el flamenco se ha actualizado para mí.

¿Qué planes tienes para el futuro?

Pues después de lo que estamos viviendo, ninguno. Solo quiero tener la capacidad de seguir superando lo que venga y saber salir de todas las adversidades victorioso. Tenía planes, proyectos, trabajo, etc. y todo se cayó de un día al otro por causas que no podemos dominar ni solucionar. Así que a partir de ahora a vivir el momento y los planes a corto plazo según se vaya presentando la vida; para disfrutarla y saborearla, porque he aprendido que todo cambia de un segundo a otro y los planes, ambiciones y deseos se rompen sin conseguir nada.
znělka festivalu

Za FlamencoDeSofá se ptala Petra Dokládalová a její další články na blogu si můžete přečíst zde:

V Česku potřetí zahraje kytarista Gonzalo Franco z Uruguaye

„Kam to jedeš? Do Paraguaye?“ „Do Uruguaye.“ „Aha, takže do pralesa.“